به گزارش گروه اجتماعی مشرق، دکتر مجید ابهری آسیب شناس و متخصص علوم رفتاری از نبود برنامه های بلند مدت برای سامان دهی اوقات فراغت دانش آموزان و دانش جویان در کشور سخن میگوید. به گفته این آسیب شناس، بحث و اظهار نظر درباره پرکردن بهینه اوقات فراغت هرساله درآستانه فصل تابستان روند صعودی ، اواسط تابستان شیب نزولی پیدا می کند و با آغاز مهر فراموش می شود.
ابهری می افزاید: مشکل اساسی در پر کردن اوقات فراغت شکل و نحوه آن نیست بلکه ضعف مدیریت اوقات فراغت است. در سی سال گذشته سازمانها و نهادهای مربوطه به جای تربیت مدیر برنامهریزی و سیاستگذاری برای اوقات فراغت و تربیت کارشناسان مرتبط، برنامههای اوقات فراغت را تدوین نموده و اجرا کردهاند به همین دلیل در حال حاضر با فقدان مدیر و کارشناس در این زمینه روبرو هستیم.
به گفته وی در حال حاضر متاسفانه علیرغم تعداد قابل توجه کودکان، نوجوانان و جوانان دانش آموز و حتی دانشجو در کشور ما ، برنامههای قابل قبولی برای آنها وجود ندارد.
این آسیب شناس شیوه های پر کردن اوقات فراغت فرزندان را بر اساس مشاغل والدین آنها دسته بندی کرده و تاکید میکند: میتوان از نگاه مشاغل والدین برنامههای اوقات فراغت فرزندان را به چند گروه تقسیم کرد.
گروه اول پدران و مادرانی هستند که دارای مشاغل و حرفههای فنی و صنعتی و اقتصادی بوده و میتوانند فرزند خود را همراهشان به محل کار برده و به آنهاآموزش دهند. گروه دوم والدین شاغل در بخشهای دولتی و یا خصوصی هستند که چنین امکاناتی را در اختیار ندارند و از طرفی بودجه و درآمد آنها تکافوی کلاسها و برنامه های تفریحی ورزشی گران قیمت را نمیکند که این والدین دچار اضطراب تربیتی در مورد فرزندانشان میشوند.
این مدرس دانشگاه سومین مکان برای گذران اوقات فراغت را کلاسهای می داند که در مدارس و برخی پایگاه های تابستانی برگزار می شود و می گوید: این کلاسها بسیار مفید و سودمند است اما باز بوی کلاس و درس را میدهد و برای دانش آموزان که 9 ماه با این شیوه آموزشی تربیتی سرو وکار داشته اند ممکن است جذابیت های لازم را نداشته باشد.
وی چهارمین مکان گذران اوقات فراغت تابستانی را مراکز مرتبط به شهرداریها دانسته و می افزاید: باتوجه به امکانات مناسبی که اینگونه مراکز به جوانان و نوجوانان ارائه می کنند در تهران تا حدودی به خانوادهها کمک کرده است. فرهنگسراها سرای محله و خانه فرهنگ از مراکزی هستند که در تهران توسط شهرداری حمایت و اداره می شود اما در شهرهای کوچک این گونه امکانات وجود ندارد.
ایران فقط تهران نیست
ابهری با اشاره به این نکته که ایران فقط تهران نیست و تهران نیز از میدان ونک به بالا نیست می افزاید: دانش آموزان شهرستانی مظلوم ترین فرزندان این کشورند چرا که امکانات ورزشی و رفاهی مناسب در بسیاری از شهرها و روستاهای کوچک وجود ندارد.
نبود اینگونه امکانات باعث شده آنها در روستاها و شهرهای کوچک و حتی در شهرهای بزرگ بیشتر اوقات خود را در کنار تلویزیون و یا رایانه و بازی های رایانه ای سپری کنند که این خود یکی از مشکلات اساسی است که عوارض و عواقب ناخوشایندی را به همراه دارد.
چه باید کرد؟
این متخصص علوم رفتاری ایجاد مراکز رایگان و ارزان قیمت ورزشی و تفریحی را عاملی می داند که میتواند زمینه های نشاط اجتماعی برای کودکان و نوجوانان را افزایش دهد. وی با اشاره ادغام سازمان ملی جوانان با سازمان ورزش می گوید: این ادغام،ترکیب نامتناجسی بود که نه مشکلی را از جوانان کم کرد و نه از ورزشکاران.
بنابراین بهتر است تا دیر نشده این دو سازمان از هم جدا شوند و امکانات سازمان جوانان به عدالت بین جوانان کشور توزیع گردد. این سازمان می تواند مراکز تفریحی رفاهی آموزشی برای فرزندان ما ایجاد کند و خانواده ها را در زمینه استعدادیابی و ارزیابی توان جسمی و فیزیکی فرزندان شان یاری دهد.
به گفته وی در تمام کشورها این ارزیابی از مدارس ابتدایی شروع می شود ، گفت: بایستی در زمینه های ورزشی، فنی تخصصی و هنری از دوران کودکی و نوجوانی استعدادیابی شروع شده و نیروهای انسانی کارآمدتربیت شوند. این استاد دانشگاه ادامه می دهد: بایستی از سازمان فنی و حرفه ای درخواست نمود تا در مدارس کلاس های آموزش فنی و حرفه ای ایجاد شود.
آموزش تعمیرات لوازم خانگی، تعمیرات خودرو، باغبانی، سیم کشی و رشتههایی که نیاز به سرمایهگذاری زیاد ندارد می تواند تخصص های فرزندان ما را به همراه علاقمندیهای آنها شکوفا کند. به گفته ابهری کشور ما نیازمند آن است تا تکنسینهایی در زمینههای گوناگون تربیت شود.
او میافزاید: در برخی کشورها مانند اتریش نیروهای متخصص از مدارس ابتدایی ارزیابی و شناسایی می شوند اما متاسفانه در کشور ما 80 درصد از نوجوانان و جوانان حتی عوض کردن یک لامپ سوخته را نیز بلد نیستند. بر این اساس آموزشهای فنی و حرفه ای در مدارس میتواند کشور ما را از نیروهای فنی درجه یک و دو و ماهر بینیاز کند.
خطر در کمین است
ابهری هشدار می دهد: خطر ناهنجاری های رفتاری و آسیبهای اجتماعی در کمین فرزندان ما است و هیچکس در حاشیه امن نیست.
به گفته فرزندانی که کلید منزل را در دست دارند و در غیبت والدین خود از خواهر و برادر کوچکتر خود باید مراقبت و سرپرستی کنند نیز یکی از مواردی است که باید به آن توجه شود.
وی درپایان خاطرنشان کرد: سازمانهای متولی و نهادهای مربوط بدون محکوم کردن و ارزیابیهای نامطلوب گذشته باید با امید به خداوند و اتکا به نیروی الهی برنامه ریزیهای لازم را در زمینه اوقات فراغت فرزندان ما به طور جدی دنبال کنند و تا این تابستان تمام نشده قدمی هرچند کوچک برای فرزندان این مرز و بوم بردارند.
مخاطبان محترم گروه اجتماعی مشرق می توانند اخبار، مقالات و تصاویر اجتماعی خود را به آدرس shoma@mashreghnews.ir ارسال کنند تا در سریع ترین زمان ممکن به نام خودشان و به عنوان یکی از مطالب ویژه مشرق منتشر شود. در ضمن گروه اجتماعی مشرق در صدد است با پیگیری مشکلات ارسالی شما از طریق کارشناسان و مشاوران مجرب پاسخی برای ابهامات مخاطبان عزیز بیابد.
منبع: حمایت
ابهری می افزاید: مشکل اساسی در پر کردن اوقات فراغت شکل و نحوه آن نیست بلکه ضعف مدیریت اوقات فراغت است. در سی سال گذشته سازمانها و نهادهای مربوطه به جای تربیت مدیر برنامهریزی و سیاستگذاری برای اوقات فراغت و تربیت کارشناسان مرتبط، برنامههای اوقات فراغت را تدوین نموده و اجرا کردهاند به همین دلیل در حال حاضر با فقدان مدیر و کارشناس در این زمینه روبرو هستیم.
به گفته وی در حال حاضر متاسفانه علیرغم تعداد قابل توجه کودکان، نوجوانان و جوانان دانش آموز و حتی دانشجو در کشور ما ، برنامههای قابل قبولی برای آنها وجود ندارد.
این آسیب شناس شیوه های پر کردن اوقات فراغت فرزندان را بر اساس مشاغل والدین آنها دسته بندی کرده و تاکید میکند: میتوان از نگاه مشاغل والدین برنامههای اوقات فراغت فرزندان را به چند گروه تقسیم کرد.
گروه اول پدران و مادرانی هستند که دارای مشاغل و حرفههای فنی و صنعتی و اقتصادی بوده و میتوانند فرزند خود را همراهشان به محل کار برده و به آنهاآموزش دهند. گروه دوم والدین شاغل در بخشهای دولتی و یا خصوصی هستند که چنین امکاناتی را در اختیار ندارند و از طرفی بودجه و درآمد آنها تکافوی کلاسها و برنامه های تفریحی ورزشی گران قیمت را نمیکند که این والدین دچار اضطراب تربیتی در مورد فرزندانشان میشوند.
این مدرس دانشگاه سومین مکان برای گذران اوقات فراغت را کلاسهای می داند که در مدارس و برخی پایگاه های تابستانی برگزار می شود و می گوید: این کلاسها بسیار مفید و سودمند است اما باز بوی کلاس و درس را میدهد و برای دانش آموزان که 9 ماه با این شیوه آموزشی تربیتی سرو وکار داشته اند ممکن است جذابیت های لازم را نداشته باشد.
وی چهارمین مکان گذران اوقات فراغت تابستانی را مراکز مرتبط به شهرداریها دانسته و می افزاید: باتوجه به امکانات مناسبی که اینگونه مراکز به جوانان و نوجوانان ارائه می کنند در تهران تا حدودی به خانوادهها کمک کرده است. فرهنگسراها سرای محله و خانه فرهنگ از مراکزی هستند که در تهران توسط شهرداری حمایت و اداره می شود اما در شهرهای کوچک این گونه امکانات وجود ندارد.
ایران فقط تهران نیست
ابهری با اشاره به این نکته که ایران فقط تهران نیست و تهران نیز از میدان ونک به بالا نیست می افزاید: دانش آموزان شهرستانی مظلوم ترین فرزندان این کشورند چرا که امکانات ورزشی و رفاهی مناسب در بسیاری از شهرها و روستاهای کوچک وجود ندارد.
نبود اینگونه امکانات باعث شده آنها در روستاها و شهرهای کوچک و حتی در شهرهای بزرگ بیشتر اوقات خود را در کنار تلویزیون و یا رایانه و بازی های رایانه ای سپری کنند که این خود یکی از مشکلات اساسی است که عوارض و عواقب ناخوشایندی را به همراه دارد.
چه باید کرد؟
این متخصص علوم رفتاری ایجاد مراکز رایگان و ارزان قیمت ورزشی و تفریحی را عاملی می داند که میتواند زمینه های نشاط اجتماعی برای کودکان و نوجوانان را افزایش دهد. وی با اشاره ادغام سازمان ملی جوانان با سازمان ورزش می گوید: این ادغام،ترکیب نامتناجسی بود که نه مشکلی را از جوانان کم کرد و نه از ورزشکاران.
بنابراین بهتر است تا دیر نشده این دو سازمان از هم جدا شوند و امکانات سازمان جوانان به عدالت بین جوانان کشور توزیع گردد. این سازمان می تواند مراکز تفریحی رفاهی آموزشی برای فرزندان ما ایجاد کند و خانواده ها را در زمینه استعدادیابی و ارزیابی توان جسمی و فیزیکی فرزندان شان یاری دهد.
به گفته وی در تمام کشورها این ارزیابی از مدارس ابتدایی شروع می شود ، گفت: بایستی در زمینه های ورزشی، فنی تخصصی و هنری از دوران کودکی و نوجوانی استعدادیابی شروع شده و نیروهای انسانی کارآمدتربیت شوند. این استاد دانشگاه ادامه می دهد: بایستی از سازمان فنی و حرفه ای درخواست نمود تا در مدارس کلاس های آموزش فنی و حرفه ای ایجاد شود.
آموزش تعمیرات لوازم خانگی، تعمیرات خودرو، باغبانی، سیم کشی و رشتههایی که نیاز به سرمایهگذاری زیاد ندارد می تواند تخصص های فرزندان ما را به همراه علاقمندیهای آنها شکوفا کند. به گفته ابهری کشور ما نیازمند آن است تا تکنسینهایی در زمینههای گوناگون تربیت شود.
او میافزاید: در برخی کشورها مانند اتریش نیروهای متخصص از مدارس ابتدایی ارزیابی و شناسایی می شوند اما متاسفانه در کشور ما 80 درصد از نوجوانان و جوانان حتی عوض کردن یک لامپ سوخته را نیز بلد نیستند. بر این اساس آموزشهای فنی و حرفه ای در مدارس میتواند کشور ما را از نیروهای فنی درجه یک و دو و ماهر بینیاز کند.
خطر در کمین است
ابهری هشدار می دهد: خطر ناهنجاری های رفتاری و آسیبهای اجتماعی در کمین فرزندان ما است و هیچکس در حاشیه امن نیست.
به گفته فرزندانی که کلید منزل را در دست دارند و در غیبت والدین خود از خواهر و برادر کوچکتر خود باید مراقبت و سرپرستی کنند نیز یکی از مواردی است که باید به آن توجه شود.
وی درپایان خاطرنشان کرد: سازمانهای متولی و نهادهای مربوط بدون محکوم کردن و ارزیابیهای نامطلوب گذشته باید با امید به خداوند و اتکا به نیروی الهی برنامه ریزیهای لازم را در زمینه اوقات فراغت فرزندان ما به طور جدی دنبال کنند و تا این تابستان تمام نشده قدمی هرچند کوچک برای فرزندان این مرز و بوم بردارند.
مخاطبان محترم گروه اجتماعی مشرق می توانند اخبار، مقالات و تصاویر اجتماعی خود را به آدرس shoma@mashreghnews.ir ارسال کنند تا در سریع ترین زمان ممکن به نام خودشان و به عنوان یکی از مطالب ویژه مشرق منتشر شود. در ضمن گروه اجتماعی مشرق در صدد است با پیگیری مشکلات ارسالی شما از طریق کارشناسان و مشاوران مجرب پاسخی برای ابهامات مخاطبان عزیز بیابد.
منبع: حمایت